Dolenthousiast zijn ze, Mitch Koningstein (33), Paul Jongsma (34) en Jan Pennings (28). Met zijn drieën zijn zij de geestesvaders van het graffiti-evenement Tunnel Vision, dat aanstaande zondag 2 september zijn derde editie beleeft. Van 10.00 tot 20.00 uur zijn zo’n 58 graffiti-artiesten bij het viaduct waar het Duits Lijntje onder de A2 doorloopt bezig met het zetten van zogeheten (master)pieces rond het thema ‘Heaven and Hell’. Ook zijn er diverse eet- en drinkwaren verkrijgbaar en workshops te volgen. Maar het evenement is vooral bedoeld als showcase van wat de graffiticultuur inhoudt. En daar raakt het drietal niet over uitgepraat.

Het festival begon een dikke twee jaar geleden nadat Paul en Mitch te laat waren om zich in te schrijven voor een graffitievenement in Eindhoven. Besloten werd een soortgelijk evenement in Boxtel te starten. Tunnel Vision zag het levenslicht, in eerste instantie onder de vleugels van VDDDB. Deze vereniging houdt het gebied langs de Dommel en onder meer onder het viaduct waar de graffiti-jam gehouden wordt schoon. Het bestuur zag wel wat in een nettere aanblik van de tunnel. Dat zou immers ook leiden tot minder rommel op die plek, zo was de gedachte.

Die blijkt aardig te kloppen, want sinds de wanden dankzij de graffiti-artiesten voorzien zijn van mooie tekeningen en er bovendien prullenbakken zijn geplaatst in de omgeving, is de omgeving een stuk schoner. Bovendien worden de mooie schilderingen nu minder snel overspoten omdat de graffitispuiters hun spraycans, waar vaak toch nog restjes in zitten, kunnen weggooien na gebruik. “Dat helpt écht”, vertelt Mitch. “Het zijn volgens mij vaak kinderen die hier langskwamen en de laatste restjes nog even op de muur spoten. Maar nu liggen die er dus niet meer.”

Vooruit kijken

Inmiddels heeft het drietal besloten om als Stichting Tunnel Vision Boxtel, op eigen benen verder te gaan. “Dat maakt het eenvoudiger om fondsen te benaderen en bovendien word je ook serieuzer genomen”, legt Mitch uit. Dat blijkt: al snel na de oprichting mocht het bestuur aanschuiven bij partijen als St. Joseph en was er al contact met de organisatie van het dancefestival We Are Electric.

Bovendien is er goed contact met cultuurverbinder Romijn Conen, die volgens het drietal écht meedenkt om de graffitikunst van het undergroundimago af te helpen. Het is mede dankzij zijn inspanningen dat Stichting Tunnel Vision Boxtel bij meer traditionele evenementen zoals Culturale en Klassiek op de Dommel demonstraties mag weggeven. Ook wordt momenteel bekeken of de stichting bijvoorbeeld transformatorhuisjes kan voorzien van hun kunstwerken.

Omdat de stichting nu een feit is, kan het drietal ook vooruit kijken. In het ideale geval willen Jan, Paul en Mitch een bestaan opbouwen met het spuiten van graffiti. Daar kunnen ze ook voorzichtig over dromen, want de klus bij St. Joseph zou zomaar het begin van meer streetart kunnen zijn. Zeker omdat de politiek daar welwillend tegenover staat.

Negatief

Het steekt het drietal dat er vaak negatief gepraat wordt over kunst en cultuur, vooral als het over geldbedragen gaat. “Net alsof al dat geld weggegooid is”, vindt Jan. “Maar kunst heeft als doel de discussie te openen.” Hij wijst op een graffiti-kunstwerk. “Ik vind het spuuglelijk, maar iemand anders vindt het misschien wel prachtig. Dat opent de discussie en leidt tot nieuwe zienswijzen.” Zo dient kunst volgens hem een hoger doel. Daarnaast: “We willen laten zien dat graffiti kunst is en ook heel mooi kan zijn. Die kokervisie doorbreken; het heet niet voor niets Tunnel Vision.”

Dat de cultuurverbinder er vaak niet best vanaf komt aan de borreltafel, vindt het drietal ook niet terecht. “Ik vertelde laatst voor de camera van SBS6 dat ik best blij was met Romijn”, doelt Mitch op het item over de cultuurverbinder bij het programma ‘Van onze centen’. “Ik heb een half uur met ze gesproken en mijn hele verhaal is er gewoon uit geknipt. Ze zochten echt naar negativiteit.” Het thema van dit jaar, ‘Heaven and Hell’, wordt mede door die tegenstelling ingegeven. Mitch: “Het negatieve tegenover het positieve.” Letterlijk in dit geval, want de ene tunnelzijde wordt Hell (zwarte ondergrond), de andere Heaven (blauwe ondergrond).

Ondanks dat sommige Boxtelaren beweren dat de drie kunstenaars het er goed van doen, levert het hen vooralsnog niets op. “Als er al geld overblijft dan gaat dat naar de stichting”, legt Paul uit. “En bovendien kan iedereen dat nagaan omdat onze cijfers openbaar zijn”, doelt hij op de ANBI-status die hen daartoe verplicht. “Werden we er maar rijk van”, grapt Jan, die direct aangeeft dat het hem daar niet om te doen is.

Overigens komt de kritiek niet enkel uit vreemde hoek. Ook sommige graffitiartiesten vinden het maar niets dat ‘hun’ kunstuiting nu ineens niet meer zo underground is, en betiteld wordt als ‘streetart’, laten de initiatiefnemers van Tunnel Vision weten.

Begrip

Tunnel Vision is inmiddels een begrip onder graffiti-kunstenaars. Aan editie 3.0 van Tunnel Vision doen 58 artiesten mee. Het drietal selecteerde die zelf omdat er zoveel belangstelling was, dat ze anders wellicht grote artiesten hadden moeten weigeren. Dat zijn onder meer Gomad, wiens stijl volgens Paul wel wat aan het kubisme doet denken, en Nash, die zeer realistische stripfiguren maakt. In de graffitiwereld heet deze stijl ‘character’, waarbij de artiest zich vooral richt op het spuiten van mensen en dieren.

Naast het bewonderen van hoe de graffitiartiesten te werk gaan, is er ook genoeg om zelf te beleven bij het gratis toegankelijke evenement. Zo zijn er breakdancevoorstellingen van RawNeal, speelt de band Mr. Joe Abe en zorgt dj Rachi voor de muziek wanneer er geen band speelt. Daarnaast geeft het drietal zelf workshops graffitispuiten voor kinderen, die 5 euro kost. Ook aan eet- en drinkkraampjes is gedacht, vertelt Mitch: “Dit jaar kun je bijvoorbeeld ijsco’s, saté en vegan-voedsel krijgen.” Om 11.30 uur zal wethouder Marusjka Lestrade het evenement openen. Ook zij is zeer enthousiast over deze vorm van kunst.

Het drietal heeft zelf ook al de nodige werken op hun naam staan, waaronder een piece in de tunnel die enige tijd geleden gespoten werd. Deze wordt vandaag overspoten om plaats te maken voor editie 3. De piece heeft voor Mitch een bijzondere betekenis: hij droeg het op aan een overleden vriend. Het geeft maar weer aan dat de graffitikunst voor hem een volwassen uitingsvorm is. “Ik maak haast een soort stickers”, wijst Mitch op de strak uitgevoerde letters. “Maar zo’n fotorealistische toekan die Paul heeft gemaakt, dat kan ik niet.” Echt moeite met het overspuiten van zijn monumentje heeft hij overigens niet. “Dan is het weg”, constateert de maker nuchter. Want zo is het ook met graffiti: het is vluchtig en kan iedere dag overgespoten zijn door een collegaspuiter.

Bron: Mooi Boxtel
Foto credits: Sander van Kasteren